na drodze...

 Wiedziałam, że to będzie piękne lato w tym roku. Należało mi się. Nie spodziewałam się za to, że jesień przemknie, a także przetarga mnie całą zalaną łzami.

 To już jednak za nami. Przypominam sobie powoli, że kiedyś z byle czego potrafiłam stworzyć przygodę. I żyć nią i czerpać z niej i cieszyć się tym blogiem. Pisać o byle czym, jakby się nie wiadomo, co zdarzyło.

 A przecież dalej się dzieje, dalej to życie ma słodki i cierpki smak jednocześnie. A ja doświadczam tak wielu rzeczy docześnie. Wrażenia powstają w moim umyśle, czy tego chcę, czy nie, ale ode mnie zależy, co z nimi zrobię. Gdzie je ze sobą zabiorę.

 Zabieram je więc w podróż, w jakieś lepsze miejsce, do którego sama z tym wszystkim zmierzam. Mi samej w drodze jest dobrze, w końcu się odnalazłam.

 Jednak nie wiem, czego chcę, ale przyjmę wszystko, co mi życie na drodze postawi. Może znów Wszechświat będzie się starał mnie obłaskawić. Jakoś.

P.S. Lepiej się czytam z tym w tle. W podróży. Emocjonalnej:

https://music.youtube.com/watch?v=KDYPCs-9aO4&si=HSloY_Zx0OGRdyk5