z morskiej toni...

Mieliśmy z mężczyzną z efektem "wow!" spakować Harpagana i pomknąć z nim w siną dal, co by dowodził prawie że armią. Ale koniec końców pojechał Harpagan... łaciaty, co by nie opatrywać go innymi przymiotnikami.

Spotkaliśmy fotoreporterkę w chaszczach, co z końca świata naszego ulubionego, za końmi przyjechała i zdjęć nam cudnych nacykała. Podobno. Dowiemy się jak dostaniemy. Już nie wierzę tym co robią foty, bo ich po prostu nie pokazują później. Latami przesyłają.

Czekamy na przykład na takie z morskiej toni, co żeśmy się chlapali z końmi na plaży. Ja na siwym, mężczyzna na czarnym, fotograf na jelenim. I tenże z jelenia wciąż mnie zwodzi. Już lat dwa.

I wszystko się tak przedłuża, czas wolno leci, no chyba że ma się osiem miesięcy i dwa razy dziennie się w dodatku śpi. Plus w nocy. Niech zresztą leci jak chce, ten czas, względny totalnie jest. Przyjdzie odpowiedni moment i czas. Na dom na ten przykład.

W domu tymczasem, tym tymczasowym ofkors, zasieki chyba będziemy budować. Dziś Zu jako potykacz między pokojami leżała. Przed wejściem, na wszelki wypadek, kartkę chyba powieszę "uwaga! niemowl pod nogami!"